Dit is een verouderde pagina. Zie hier voor het actuele gedicht.
Je zult ergens moeten beginnen om het verleden een plaats te geven, het heden doet er steeds minder toe. Hoe verder je bent, hoe beter. Ga maar door nu, | Letters 1-124 Ruben van Gogh |
laat je sporen na. Vergeet de flits waarin je mag bestaan, de wereld is je stratenplan. Was er een tijd dat je een ander was: die ging voorbij. | Letters 125-240 Ingmar Heytze |
Je bent die ander al. Je bent, zoals je weet, van dit verhaal de spil. Dit is de eeuwigheid. Die duurt. Die heeft de tijd. Ga daarom op in je verhaal en zwelg. Vertel. | Letters 241-374 Chrétien Breukers |
Vertel ons wie je bent met elke stap. In ons verhaal verdwijnen wij vanzelf, en enkel jij blijft over op den duur. Jij en deze letters, die uit steen gehouwen zijn. Zoals de letters op ons graf. | Letters 375-532 Alexis de Roode |
De barsten in de Dom. Naar de hemel opgestoken als een wijsvinger, om de schuldigen aan te duiden en meer tijd te eisen. Zodat we weer rechtop kunnen gaan, als mensen langs de gracht. | Letters 533-682 Ellen Deckwitz |
Die naar hun voeten staren. Kijk omhoog! Zie Utrechts kerken uitsteken boven het maaiveld. Hef de handen, smeek met de torens om dit voorrecht: te zijn, nu te zijn. Het is mooi weer. | Letters 683-832 Mark Boog |
Staar maar verder. Het leven is getuige van je blik op de horizon. Jouw voetstappen verbinden het verleden met geschreven letters. Alle seizoenen herkennen zich in deze oneindige stad. | 833-988 Baban Kirkuki |
Hier – het woord – is drijfzand, een hittegolf gestoeld op een bevroren gracht. Spoel de cassette terug, leg achterwaarts een afstand af en kijk vooruit: het geheugen is een klimplant en de tijd een tuin. | 989-1157 Vicky Francken |
Langzaam kruipen dieren tussen bladeren uit. Draden brengen licht naar diepere lagen. De nacht eet de tuin leeg. Lepel voor lepel. Het geheim is… | 1158-1320 Anne Broeksma |
… | ?-? N.N. |
De dichters werken steeds iets vooruit met het gedicht, maar houden de nog niet op straat gepubliceerde delen voor zichzelf. Elke zaterdag tussen 13:00 en 14:00 houwt een steenhouwer de volgende letter ter plekke uit in een bestaande steen op straat. Voor publicatie van de laatste letters uit de bijdrage van de laatstgenoemde dichter vraagt het Utrechts Dichtersgilde een andere dichter(es) uit hun kring het gedicht voort te zetten. Het gedicht is nooit af.
Overzicht van alle letters en sponsoren
Video: Mojalefa leest het gedicht t/m letter 649 voor bij de opening op 2 juni 2012
Mark Boog begint op 2 feb 2013
Baban Kirkuki begint op 12 dec 2015
Vicky Francken begint op 8 dec 2018
The poem that the Letters of Utrecht spell out on the street is also published on this site, up to the most recently hewn letter. The parts not yet published in the street will remain secret. The poem will be extended by a different poet whenever required. It is never completed.
List of Letters, sponsors, dates and position.
The following is a rough translation of the poem:
Ruben van Gogh (Letters 1-124):
Je zult ergens moeten beginnen om het verleden een plaats te geven, het heden doet er steeds minder toe. Hoe verder je bent, hoe beter. Ga maar door nu,
You have to begin somewhere to give the past its place, the present matters ever less. The further you are, the better. Continue now,
Ingmar Heytze (Letters 125-240):
laat je sporen na. Vergeet de flits waarin je mag bestaan, de wereld is je stratenplan. Was er een tijd dat je een ander was: die ging voorbij.
leave your footprints. Forget the flash, in which you may exist, the world is your map. If there was a time when you were another: it went by.
Chrétien Breukers (Letters 241-374):
Je bent die ander al. Je bent, zoals je weet, van dit verhaal de spil. Dit is de eeuwigheid. Die duurt. Die heeft de tijd. Ga daarom op in je verhaal en zwelg. Vertel.
You are the other already. You are, as you know, the center of this story. This is eternity. It lasts. It has the time. Become one with your story and revel. Tell.
Alexis de Roode (Letters 375-532):
Vertel ons wie je bent met elke stap. In ons verhaal verdwijnen wij vanzelf, en enkel jij blijft over op den duur. Jij en deze letters, die uit steen gehouwen zijn. Zoals de letters op ons graf.
Tell us who you are with every step. In our story we vanish inevitably, only you remain in the long run. You and these letters hewn from stone. As the letters on our grave.
Ellen Deckwitz (Letters 533-682):
De barsten in de Dom. Naar de hemel opgestoken als een wijsvinger, om de schuldigen aan te duiden en meer tijd te eisen. Zodat we weer rechtop kunnen gaan, als mensen langs de gracht.
The cracks in the cathedral’s tower. Raised to heaven as an index finger, to identify the guilty and demand more time. So that we can walk straight again as humans along the canal.
Mark Boog (Letters 683-832)
Die naar hun voeten staren. Kijk omhoog. Zie Utrechts kerken uitsteeken boven het maaiveld. Hef de handen, smeek met de torens om dit voorrecht: te zijn, nu te zijn. Het is mooi weer.
Those staring at their feet. Look up! See Utrecht’s churches stand out. Raise your hands, beg with the towers for this privilege: to be, to be now. The weather is good.
Baban Kirkuki (Letters 833 – 988)
Staar maar verder. Het leven is getuige van je blik op de horizon. Jouw voetstappen verbinden het verleden met geschreven letters. Alle seizoenen herkennen zich in deze oneindige stad.
Continue to stare. Life is witness to your gaze to the horizon. Your footsteps connect the past with written letters. All seasons recognize themselves in this city without end.
Vicky Francken (Letters 989-1157)
Hier – het woord – is drijfzand, een hittegolf gestoeld op een bevroren gracht. Spoel de cassette terug, leg achterwaarts een afstand af en kijk vooruit: het geheugen is een klimplant en de tijd een tuin.
Here – the word – is quicksand, a heatwave founded on a frozen canal. Rewind the tape, move backwards a distance, and look ahead: memory is a climbing plant and the time a garden.
Anne Broeksma (Letters 1158 – 1320):
Langzaam kruipen dieren tussen bladeren uit. Draden brengen licht naar diepere lagen. De nacht eet de tuin leeg. Lepel voor lepel. Het geheim is…
Slowly, animals creep out from between the leaves. Threads bring light to deeper layers. The night devours the garden. Spoonful by spoonful. The secret is…
Above is a rough translation into English up to Letter 1278. Please send suggestions for improvements to this translation via the contact form. Thanks to Thomas Abdelnour for a correction.
The above translation until Letter 942 (without later correction) was used in March 2018 in the Smithsonian Magazin’s article “A Never-Ending Poem Grows in the Netherlands”. An alternative English translation up to Letter 921 was published on the blog of ESN Utrecht.
A translation into Italian up to Letter 942 was published in an article of LinkIesta of 19 March 2018.
A translation into Spanish up to Letter 942 was published in an article of april 2018 in CondeNast Traveller Spain. Loli Olmos recited this Spanish translation until Letter 942 in March 2019. ¡Gracias Loli!